یادداشت کارمان: حرفه ای گری (۵)؛ در اهمیت تعهد
کیفیت تعاملات نقش پررنگی در فضای کار حرفه‌ای دارد، چراکه افراد تمایل دارند شبکه‌ای از روابط پایدار بسازند. از این رو فارغ از کسب نتیجه، روند همکاری‌ها اهمیت پیدا می‌کند. یکی از مهم‌ترین عوامل اثرگذار بر کیفیت و سرانجام تعاملات حرفه‌ای «تعهد» است. به‌علاوه تلقی افراد از تعهد و میزان حساسیت‌شان نسبت به آن محکی برای ارزیابی میزان حرفه‌ای بودنشان (professionalism) است.
اما تعهد فقط به انجام وظایف و توافقات اولیه محدود نیست. در طول یک همکاری مواردی چون حسن انجام کار، دوری از حواشی، امانت‌داری نسبت به ایده‌ها و اهداف، و پای‌بندی به زمان (که فراتر از وقت‌شناسی) شامل مثلاً حضور به‌موقع و مؤثر در جلسات، اولویت دادن به زمان‌بندی‌ها و تخصیص مسئولانه و بهینه‌ی زمان به فعالیت‌ها می‌شود، جزئی از «متعهد بودن» است.
با این وجود مطالعات نشان می‌دهد افراد آن‌قدر که باید در «تعهد» عملکرد مطلوبی ندارند. مؤسسه‌ی partners in leadership در سال ۲۰۱۴ با شرکت ۴۰۰۰۰ حرفه‌مند از صنایع مختلف پژوهشی انجام داد که به زعم پژوهشگران فعلاً جامع‌ترین پژوهش در زمینه‌ی «تعهد در محل کار» است، و در یک مورد ۸۱% افراد بیان کردند عدم پای‌بندی به تعهدات بزرگ‌ترین مشکلی است که در تعامل با همکاران تجربه می‌کنند.
اما چرا؟ بخشی از آن به درکی نادرست در این باره مربوط است: تعهد گرچه می‌تواند از ویژگی‌های شخصیتی باشد، اما درواقع یک «مهارت حرفه‌ای» هم هست، و مثل هر مهارتی آموختنی است و عوامل گوناگونی نیز بر کیفیت و کاهش یا افزایش آن اثرگذار است. چنانکه نتایج پژوهش مرتبطی که HBR در فوریه‌ی ۲۰۲۰ منتشر کرد، نشان می‌داد افزایش میزان شفافیت در بیان اهداف و نتایج مورد انتظار و ابراز بازخوردهای دقیق و به‌موقع ـ چه در همکاری‌های مشترک، چه در سطوح سازمانی ـ در میزان تعهد افراد نقش پررنگی ایفا می‌کند. جالب اینکه در همان پژوهش «تعهد در محل کار» ۸۵٪ از افراد گفته بودند که آگاهی دقیقی از اهداف کلیدی و عملکرد سازمان خود ندارند. پس گویا از یک جنبه ارتباط معناداری میان شفافیت و میزان تعهد برقرار است.
در فرصت‌های آتی به این بحث برمی‌گردیم.
نظرات کاربران